⁄ با هم بخوانیم ⁄
خاطرات، چه شیرین چه تلخ، همیشه منبع عذاب هستند؛ دست کم که برای من که چنین است؛ اما حتی این عذاب هم شیرین است. و وقتهایی که دل آدم پر است، بیمار است، در رنج است، و غصه دار، آن وقت خاطرات تر و تازه اش می کنند، انگار که یک قطره ی شبنم شبانگاهی که پس از روزی گرم از فرط رطوبت می افتد و گل بیچاره ی پژمرده را که آفتاب تند بعد از ظهر تفته اش کرده، شاداب می کند.
← برگرفته از کتاب بیچارگان
← اثر فئودور داستایفسکی
وبلاگ دوستانه - doostane